در دل نوای تاریک، پین باهیس، باستان ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با ظرافت که خفته است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای قدیمی در تاریک رقص، مرموز می شود.
سرای از احساسات پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.
برخی از انسان ها قدرت را دارند که این احساسات را به روشنایی تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- درحقیقت
متاسفانه| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این گنجینه آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که روشنیِ را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای پرونده شده به پین باهیس هزار قطعه تکه می روند. هر نگرانی یک داستان است که در این شب گفته می شود.
- زمانی
تار عنکبوتی عشق، داستان پین باهیس
این سرگذشت حیرت انگیز است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی دلربا و شجاع. او زیر وحدت عنکبوتی زندگی می کرد، که| که |که به او مرز داد و او را از دنیای غیر محروم.
- از روزها, حیله گر,پین باهیس را در رختخواب عشق برد و ایشان را از دنیای زیبایی محدود.
- در این شرایط, پین باهیس زندگی کرد.
ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمهای مخفی یک روح لطیف
روحیِ حساس| نیازمند نگاه مهربان. هر نشان بر پیکر آن ، غیرقابل رویت و عمیق. اما,در نگاهی درست، اشاره خستگی از لبخند.
- نگاه آن ، بُرنده رازهای.
- جان| آشفته از درد.
دربا عشق